Instytut Łukasiewicz – PIAP jest jednym z kluczowych partnerów europejskiego konsorcjum realizującego projekt iMUGS2, którego celem jest opracowanie nowej generacji interoperacyjnych bezzałogowych systemów lądowych. Wybrany przez Komisję Europejską do finansowania w ramach Europejskiego Funduszu Obronnego (EDF) projekt zrzesza 29 partnerów z 15 państw członkowskich UE.
Projekt iMUGS2 bazuje na rezultatach pierwszej edycji iMUGS i koncentruje się na wzmacnianiu europejskich zdolności w obszarze robotyki, autonomii oraz zaawansowanej integracji systemów. Jego celem jest opracowanie skalowalnej, cyberbezpiecznej i interoperacyjnej architektury systemu-systemów obejmującej zarówno platformy bezzałogowe, jak i załogowe. Projekt bezpośrednio przyczynia się do wzmacniania europejskiej suwerenności technologicznej w zakresie funkcji autonomicznych opartych na AI, komunikacji, dowodzenia i kierowania (C2), a także integracji wielodomenowej.
Znaczenie strategiczne dla obronności Europy
iMUGS2 ma strategiczne znaczenie dla bezpieczeństwa Europy. Odpowiada na rosnące potrzeby państw członkowskich UE w zakresie nowoczesnych, odpornych
i współpracujących systemów bezzałogowych. W kontekście dynamicznej sytuacji geopolitycznej oraz rosnącej presji na zdolności obronne projekt wspiera opracowanie wspólnych europejskich standardów dla bezzałogowych systemów lądowych — poprawiając interoperacyjność sił zbrojnych, umożliwiając skuteczniejszą współpracę
w misjach międzynarodowych oraz przyspieszając wdrażanie technologii nowej generacji na polu walki.
Dzięki iMUGS2 Europa wzmacnia swoją pozycję w obszarze autonomicznych systemów obronnych, rozwijając technologie, które mogą stać się podstawą przyszłych zintegrowanych formacji bezzałogowych.
„Współpraca z partnerami z całej Europy ma kluczowe znaczenie dla Łukasiewicz – PIAP w rozwijaniu naszych technologii i kompetencji. Projekty takie jak iMUGS2 umożliwiają nam łączenie doświadczeń, ustanawianie wspólnych standardów oraz dostarczanie rozwiązań znacząco zwiększających bezpieczeństwo i innowacyjność europejskich systemów obronnych.”
— dr hab. inż. Piotr Szynkarczyk, dyrektor Łukasiewicz – PIAP
Projekt iMUGS2 wpisuje się również w strategiczne priorytety całej Sieci Badawczej Łukasiewicz, szczególnie w obszarze „Obronność i bezpieczeństwo”.
„Nasza nowa strategia koncentruje zasoby na kluczowych obszarach, w których posiadamy silną specjalizację. Współpraca instytutów Sieci z przemysłem — zwłaszcza w projektach obronnych — jest fundamentem budowania suwerenności technologicznej i zapewnienia realnego wdrażania innowacji.”
— dr Hubert Cichocki, prezes Sieci Badawczej Łukasiewicz
Kluczowy wkład Łukasiewicz – PIAP
W ramach projektu iMUGS2 Instytut Łukasiewicz – PIAP odpowiada za szereg kluczowych zadań umożliwiających interoperacyjność operacyjną i rozwój zdolności bezzałogowych systemów lądowych:
1. Integracja autonomicznej platformy PIAP HUNTeR z europejską architekturą systemu-systemów
Instytut udostępnia bojowego robota mobilnego PIAP HUNTeR, który zostanie zintegrowany jako pełnoprawny element architektury iMUGS2. Umożliwi to praktyczne testowanie i doskonalenie wspólnych standardów operacyjnych w wielonarodowym ekosystemie robotycznym. Platforma będzie pełnić rolę referencyjnej implementacji europejskich wymagań interoperacyjności w misjach autonomicznych oraz w scenariuszach wsparcia piechoty.
2. Integracja PIAP HUNTeR z modułem uzbrojenia oraz systemem autonomii rozwijanym w ramach iMUGS2
Instytut Łukasiewicz – PIAP prowadzi prace nad integracją sensorów, systemów sterowania, funkcji planowania misji oraz algorytmów autonomicznych, łącząc platformę HUNTeR z modułami uzbrojenia i rozwiązaniami autonomicznymi opracowywanymi w konsorcjum. Zadanie to ma kluczowe znaczenie dla demonstracji współdziałania platform bezzałogowych w środowiskach operacyjnych i wielodomenowych.
3. Zapewnienie modułowości, interoperacyjności i zgodności ze standardami UE i NATO
Instytut współtworzy architekturę iMUGS2 tak, aby była zgodna z europejskimi i natowskimi wymaganiami interoperacyjności. Szczególny nacisk kładziony jest na zgodność z powstającym standardem NATO STANAG 4817, definiującym współpracę i zadaniowanie bezzałogowych systemów lądowych i powietrznych w operacjach wielodomenowych. Działania te są niezbędne dla zapewnienia modułowości, otwartości technicznej oraz przyszłej integracji załogowych i bezzałogowych platform sił zbrojnych państw europejskich.
Zakres projektu i ścieżka rozwoju
iMUGS2 obejmuje równoległe działania koncepcyjne, operacyjne i technologiczne — od projektowania architektury systemu, poprzez rozwój autonomii i funkcji komunikacyjnych, aż po integrację oraz przygotowanie demonstratorów technologii. Projekt obejmuje również odporność elektroniczną, bezpieczeństwo komunikacji
i efektywność zarządzania cyklem życia.
Wartość projektu
Przy całkowitym budżecie ok. 55 mln EUR — z czego blisko 50 mln EUR pochodzi z EDF — projekt iMUGS2 koncentruje się na trzech strategicznych obszarach:
• rozwój i demonstracja bezzałogowych systemów lądowych wspierających działania piechoty,
• opracowanie koncepcji operacyjnych dla lądowych i powietrznych systemów bezzałogowych w celu zwiększenia efektywności batalionów piechoty i współpracy wielodomenowej,
• tworzenie otwartych architektur systemowych oraz ram zarządzania cyklem życia zapewniających interoperacyjność z obecnymi i przyszłymi platformami.
Konsorcjum iMUGS2
Konsorcjum tworzy 29 partnerów reprezentujących przemysł obronny, MŚP oraz organizacje badawcze. Ta różnorodność kompetencji umożliwia kompleksowe podejście do rozwoju europejskich zdolności w zakresie robotyki i autonomii wojskowej.
Członkowie konsorcjum: AVL List, Bittium Wireless, Bureau Veritas, Politechnika Czeska w Pradze, Cybernetica, Delft Dynamics, Diehl Defence, dotOcean, Elettronica, Escribano Mechanical & Engineering, FN Herstal, GMV, Huta Stalowa Wola, Insta Advance, Integrated Systems Development, John Cockerill Defense, Kepla, KNDS France, KNDS Germany, Kongsberg Defence & Aerospace, Latvijas Mobilais Telefons, Łukasiewicz – PIAP, Milrem Robotics (koordynator projektu), Nortal (Talgen Cybersecurity), Norweski Instytut Badań Obronnych, Królewska Akademia Wojskowa Belgii, Safran Electronics & Defense, Svensk Konstruktionstjänst oraz TNO.
Informacje zawarte w niniejszym dokumencie odzwierciedlają wyłącznie poglądy autora; Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystania zawartych tu informacji.